“ ... Doğadaki, toplumdaki ve düşüncedeki her olay, fenomen gibi, toplumsal bir uğraş olan, toplumsal etkinliklerin bir unsuru olan politika da diyalektiktir, yani, diğer şeylerin yanı sıra, çatışmalıdır, karşıtların birliği ve mücadelesidir. Politikayı, yapay ayrımlar yaparak, mücadele unsurunu koparıp alarak, tespitler, tezler, vb düzeyine indirgemek politika biliminden uzaklaşmaktır...

“ Konuyu ayrıntılı olarak irdeleyelim. Bir üstyapı kurumu olarak politika, genel ve özlü bir tanımla, Lenin’in dediği gibi, “sınıflar arasında kavga demektir” (Kültür ve Kültür İhtilali Üzerine, s.170) ... Politika kavramı, Yunanca toplumsal örgüt anlamına gelen politeia sözcüğünden türetilmiştir. Yani, politika deyince akla toplum, sınıflar, sınıflar arası ilişkiler, çıkarlar, çıkarlar için mücadele, kısacası sınıf mücadelesi gelir. Politika insan toplumunun sınıflara bölünmesinin bir ürünüdür. Ne zaman ki insan toplumu sömürenler ve sömürülenler, yönetenler ve yönetilenler olarak bölündü, yani sınıflar ve devlet ortaya çıktı, toplumsal bir uğraş olan politika da tarih sahnesinde kendine ayrılmış yeri aldı. Sınıfların ve sınıf egemenliği aracı olarak devletin bulunduğu her yerde politika vardır. Politikasız sınıflı toplum, sınıflı toplumsuz politika olmaz. Tarihsel bir olay olan politikanın konusu insan toplumu, sınıflar ve sınıflar arası mücadeledir.

“ Yukarıdaki tanımın yanı sıra politikanın başka tanımları da yapılabilir. Politika, temelde, sınıf mücadelesinin kaynağı olan farklı sınıfsal ekonomik çıkarların gerçekleştirilmesi için girişilen uğraştır. Toplumun altyapısını oluşturan üretim ilişkilerinin hukuksal ifadesi olan mülkiyet ilişkilerini etkileme, koruma ve değiştirme uğraşı politikadır. Bir toplumun yerini bir başka topluma bırakması, temelde o toplumun temelini oluşturan üretim ilişkilerinin yerini başka üretim ilişkilerine bırakmasıdır.Üretim ilişkileri ve onların hukuksal (üstyapısal) ifadesi olan mülkiyet ilişkileri mevcut devletin koruyuculuğu altındadır.Bundan dolayıdır ki,toplumsal ilişkilerin doğurduğu bir üstyapı kurumu (politik üstyapı) olarak devletle ilişkili her şey politiktir. Yasmayı, yürütmeyi ve yargıyı ilgilendiren her çalışma politik bir çalışmadır.

“ Politikanın kaynağı ekonomidir, bir başka deyişle toplumsal bir çalışma olan üretim çalışmasıdır. Lenin, politikayı ekonominin yoğunlaşmış ifadesi, olarak tanımlarken bunu anlatır.Bir üstyapı kurumu olarak politika, toplumsal altyapı tarafından belirlenir; ve aynı zamanda onun üzerinde aktif karşı etkide bulunur. Politikanın odağında politik üstyapı olarak devlet vardır. Devlet, ekonomik hareketi aynı yönde ya da tersi yönde etkileyen toplumsal bir organizmadır. Bundan dolayıdır ki, devletin sözünün edildiği yerde politikanın sözü edilir. Politika ve devlet ayrılmaz iki kavramdır.

“ Politikayı, ideoloji doğrultusunda toplumun, en başta da onun politik üstyapısının değiştirilmesi ya da korunması uğraşı olarak da tanımlayabiliriz. Politika düşünsel ve maddi yanlarıyla bir bütündür. Politika sınıfsal çıkarlar tarafından belirlenir; ve sınıfsal çıkarların gerçekleştirilmesinin yöntemidir. Onsuz sınıfsal çıkarlar savunulamaz ve gerçekleştirilemez. Politikayı, eş deyişle toplumu kim yönetecektir? Tarihsel olarak gerici sınıflar mı, yoksa ilerici, devrimci sınıflar mı? Birinci durumda, politika, statükonun korunması anlamına gelirken, ikinci durumda toplumsal gerçeklikte değişiklik anlamına gelir. Değişiklik vardır, değişiklik vardır. Devrimci olmayan ilerici sınıflar ve onların politik temsilcileri (gruplar, partiler, vb.) mevcut devlet iktidarı altında değişikliklerden (reformlar) yana olurlarken (bu reformist politikadır), devrimci sınıflar ve onların politik temsilcileri toplumda ve devlette devrimci dönüşümlerden yana olurlar (bu devrimci politikadır). Devrimci politika var, devrimci politika var. Küçük-burjuva devrimci politika kapitalizmi, dolayısıyla sömürü ve egemenlik ilişkilerini kaldırmaya yönelmezken, komünist devrimci politikanın fonksiyonu tam de budur. Komünist devrimci politika (ya da pratik) toplumsal ilişkilerin (devlet de bu ilişkilere dahildir) köklü devrimci dönüşüme uğratılmasına yönelir. Ve, Lenin’in yazdığı gibi, “ ... sınıfların en temel, ‘belirleyici nitelikte’ çıkarları, genel olarak ancak köklü siyasal değişiklikler sonucu tatmin edilebilir; ve özel olarak da, proletaryanın temel iktisadi çıkarları ancak burjuvazinin diktatörlüğünün yerine proletarya diktatörlüğünü koyacak bir siyasal devrimle tatmin edilebilir. ... (Ne Yapmalı?, Sol yayınları, s.61, dipnot)

“ Sınıf mücadelesinin çeşitli biçimleri vardır: ideolojik, politik ve pratik-ekonomik. Politik mücadele görünüşteki politik ilkelere, düşüncelere, kavramlara, isteklere karşın (politika bunların çatışması gibi görünür) öze ilişkin bir mücadeledir, uğraştır. Genel olarak ve temelde ekonomik çıkarların tatmin edilmesi mücadelesidir. Politika toplumsal ilişkileri konu aldığından ve insan toplumu farklı çıkarlara sahip geniş insan grupları (sınıflar) olarak bölündüğünden her bir sınıf ya da sınıf bölümünün ekonomik çıkarlarının gözetilmesi üstyapıda politik çıkarların gözetilmesi olarak yansır.

“ Proletaryanın devrimci politikası kapitalist burjuvazinin ekonomik, toplumsal, politik egemenliğine son vermeye, altyapısı ve üstyapısıyla yeni bir toplum kurmaya yöneliktir. Proletaryanın devrimci politikası (gerçek sınıf politikası) kapitalist toplumsal ilişkiler sistemini dönüşüme uğratma politikasıdır. Ancak, bu, proletarya yalnızca politik iktidarın fethine ilgi gösterir demek değildir. Proletarya, kapitalist sistem içinde kapitalist devleti, devlet yönetimini, yasamasıyla, yürütmesiyle, yargısıyla bütün devlet işlerini kendi sınıfsal çıkarları yönünde etkilemeye çalışır, politika yapar. Politika son derece karmaşık bir toplumsal faaliyettir; ama bu, yalnızca eğitim görmüş kişiler politika yapar demek değildir. Lenin, politika için “aritmetikten çok cebire benzer, ilkel matematikten çok yüksek matematiğe benzer” (“Sol Komünizm”, Sol yayınları, s.111) derken politikanın karmaşık bir olay olduğunu anlatır. Yeni ilericiler, politikanın bu özelliğini anlamamaları bir yana, onun ABC’ sini anlama yeteneği bile gösteremediler.”

“ Genel tanımıyla örgüt, ortak amaçlara sahip olan insanların, bu amaçlarını gerçekleştirmek için eylem birliği yapmalarıdır. Ortak amaçlar kültürel olabileceği gibi, politik, ekonomik, vb olabilir. “Lenin’in ‘Ne Yapmalı?’ başlıklı eserinde yaptığı özlü tanımla bir örgütün karakterini doğal ve kaçınılmaz olarak tayin eden şey o örgütün eyleminin içeriğidir. Bütün örgütlenme biçimlerini değerlendirirken bu tanımdan hareket edilmelidir. ...

“ Görüldüğü gibi, Lenin’in karakter tayininde üzerinde durduğu nokta örgütün eyleminin içeriğidir. O, beyinlerinde revizyonist düşüncelerin cambazlık yaptığı ‘ideolojik örgüt’ teoricilerinin yaptıklarının aksine, yanılmaz bir şekilde kitlesellikle örgütün karakteri sorununu karıştırmamıştır.
“ ............................
“ Gelelim politik örgüt sorununa. Bir örgüt politik amaçlarla kurulmuşsa ve eyleminin içeriği de kuruluş amaçlarına uygunsa, kitlesellikten bağımsız olarak, bir politik örgütle karşı karşıyıyız demektir. Bu örgüt 5 kişilikte de olabilir, 500 kişilik de, 5000 kişilik de, vb. Aslında bunun anlaşılması o denli yalındır ki, Lenin’in örgütün karakteri konusunda yaptığı tanımı gerçekten benimseyenler, ona bağlı kalanlar bu sorunun anlaşılmasında hiçbir güçlük çekmezler. Birtakım insanlar düşünün ki, bunlar belirli politik amaçlarla güçlerini birleştirmeye, aynı örgüt çatısı altında birlikte çalışmaya karar veriyorlar ve çalışmalarında da politik amaçlarına uygun davranıyorlar, bir başka deyişle, eylemlerinin içeriği politik karakterdedir. Politik amaçlar için örgüt kurup ekonomik çıkarlar için çalışmayı eylemlerinin içeriği yapmıyorlar...

“ Sorunu, komünist bir örgütü örnek alarak açıklayayım. Profesyonel olsun olmasın, işçi sınıfı politikacıları etkili, verimli bir politik propaganda, ajitasyon ve örgütlenme çalışması için bireysel çalışmaktansa, kolektif çalışmaya karar vermişler. Bu durumda politikacıların kurduğu bir örgüt ne olur? Politik amaçlara sahip olan politikacıların, politik amaçlarını gerçekleştirmek için kurdukları politik bir örgütten başka ne olabilir ki? Ama gelin de, politika biliminin ABC’ sini ‘ideolojik örgüt’ revizyonist teorisinin teorisyenlerine ve hararetli yandaşlarına anlatın bakalım. Oportünist kaçamaklardan, cambazlıklardan oluşan bir gösteri izlemek zorunda bırakılırsınız. Onlar, bilimsel örgüt tanımına ille de bir ekleme yapmak isteyeceklerdir: kitlesellik.

“ Revizyonizmin sarhoş ettiği beyinlerin bu sahipleri ABC’ yi anlamamakta direneceklerdir. Onlara göre, işçi sınıfının politik eylemini yönetmeyen bir örgüt politik karakterde olamaz. Bazılarına göre, politik eylemi yönetmek yetmez, ekonomik hareketi de, yani sendika hareketini de, hiç değilse fiilen, yönetmek gerekir... Her iki görüş sahiplerine göre, politik örgüt olmak için parti aşamasına yükselmiş olmak gerekir. Yani, politik örgüt eşittir parti. Partileşme sürecinde politik gruplar, örgütler, çevreler, vb yoktur, bunların ideolojikleri vardır...

“ Bir an için, partileşme sürecindeki komünist örgütlenme biçimlerinin yalnızca ideolojik karakterde olduklarını varsayalım... ‘İdeolojik örgüt’ olduğunu varsayalım bu örgütlenme biçiminin. Bu geniş anlamda ‘ideolojik örgütün’ dar anlamda örgütlerinden birini ele alalım: X fabrika hücresi. (‘İdeolojik örgütümüzün’ işçi sınıfı hareketiyle birleşmemiş olduğu, işçi sınıfının öncüsünü henüz kazanmamış olduğu biliniyor.) Bu hücre X fabrikasında işçilere önderlik edebilecek durumdadır. Kendisine ulaşan politik, ekonomik, vb. propaganda broşürlerini, bildirileri dağıtmakta (‘ideolojik örgütümüz’ özel bir yayın dağıtım ağı kurabilecek derecede gelişmemiş), işçiler arasında sözlü propaganda, politik ve ekonomik ajitasyon yapmakta, yeri geldiğinde de işçilerin mücadelesine önderlik etmektedir. Kısacası, X fabrikası işçileriyle kaynaşmıştır, onların eylemlerine önderlik etmektedir. ‘İdeolojik örgüt’ teorisine göre, bu hücrenin karakteri nedir? Dar anlamda ‘ideolojik örgüt’ mü, yoksa politik örgüt mü? Temel örgüt de hücre olduğuna göre, evet nedir? Geniş anlamda ‘ideolojik örgütün’ dar anlamda politik örgütü saçmalığına düşülemeyeceğine göre –bu, şu rezil teorinin yıkımı olurdu- tabii ki ‘ideolojik örgüt’ efendim. Sorulur mu?...”